Moskou, een stad van vol vooroordelen en vragen

Onze week in Moskou zit er op. Een week die we begonnen vol met vooroordelen en vragen. Vooroordelen omdat we natuurlijk al het één en ander over het land gehoord hadden, maar ook vragen omdat we er zelf nog nooit geweest waren en de cultuur nooit zelf hadden ervaren.

We hadden vooroordelen op het gebied van eten en drinken zoals "Alle Russen drinken de hele dag door liters vodka" en vragen als "Wat ligt er 's avonds op het bord van een Rus?"

Maar we hadden ook vooroordelen op het gebied kleding. Zo dachten we "De Russische vrouw draagt torenhoge stilleto's" maar vroegen we ons af "Hoe blijven ze dan op de been in een dik pak sneeuw?".

Na een week lang de straten van Moskou te hebben afgestruind en gesprekjes te hebben gevoerd met menig Rus hebben we een beter beeld gekregen van de Russische cultuur in Moskou.

Zo wilden we aan het einde van een dagje sightseeing de pijn in onze vermoeide voeten verzachten met een lekker glaasje. Teleurgesteld moesten van de, in onze ogen, altijd dronken Rus aannemen dat hij helaas geen alcohol kon schenken. Daar ging onze eerste kans op vodka...

Bij een bezoekje aan Russia Today viel ons oog op de stapel schoenen naast de ingang van de studio. Één van de medewerkersters legde ons uit dat het in Rusland al op de basisschool gewoonte is om een paar schoenen voor binnen en buiten bij je te hebben. Bij binnenkomst schop je dan je snow-proof laarzen uit en verruil je die voor een eleganter paar voor binnen.

Zelfs tijdens onze zonnige en vrijwel sneeuwvrije week zagen we na een avond in het theater de dames plaatsnemen op de bankjes in de garderobe om hun pumps weer veilig op te bergen voor ze de buitenlucht in gingen.

Die avond waren we natuurlijk niet in het theater om de vrouwen in de garderobe te bespieden, maar voor een veel hoger cultureel doel. Het Russische ballet! Een bezoekje aan het Kremlin theater voor de dansuitvoering van Shakespeares Rome

o & Julliet gaf ons de kans om onze vooroordelen en vragen over dit land even te vergeten. Drie uur lang genoten we van kostuums, decor en danspassen onder begeleiding van een geweldig orkest. Een prachtig en niet te missen stukje Russisch cultuur.

Een ander opmerkelijk cultureelverschil kwamen we tegen in een aantal van de vele Moskouse winkels. Op zoek naar de vriendelijk kijkende en kleurrijke matroesjkas werden we verrast door een aantal nors kijkende en donker geschilderde varianten. De grote leider van Rusland keek ons streng aan met een bolle matroesjka-buik. Vervolgens doemde hij overal op, niet alleen op t-shirts in souvenirshops maar ook op de telefoonhoesjes in het winkelcentrum.

Niet alleen Vladimir keek ons streng aan, maar overal op straat leek er geen glimlachje vanaf te kunnen. Van chagrijnige beveiligers tot medepassagiers in de metro, iedereen leek een slechte dag te hebben. Later werd ons door zowel Olaf Koens als Tom Sauer uitgelegd dat de humor en gezelligheid in Rusland niet zomaar op de straat te vinden is. De Rus is in eerste instantie niet zo joviaal en toegankelijk als de gemiddelde Hollander, maar leer je hem beter kennen dan zal hij je door dik en dun steunen. Verwaterd een Nederlandse vriendschap nog weleens doordat je elkaar weinig ziet of ver uit elkaar woont... 'Een Russische vriend is een vriend voor het leven'.

Moskou bleek ook een omgeving te zijn waarin nog niet elke nationaliteit even welkom is en waar er een groot taboe heerst rondom homseksualiteit. Dat er met die stempel niet veilig over straat kunt terwijl je ongemakkelijk wordt van de vrijpartijtjes van hetrostellen op de roltrap van de metro.

Onze week in Moskou zit er op. Een week waarin we werden bevestigd in een aantal van onze vooroordelen, maar waarin we ook onze meningen bijstelden. Een week waarin antwoord kregen op een heel aantal vragen, maar ook een week waarin er veel vragen bij kwamen. Een prachtige stad in een reusachtig land dat onmogelijk in een week te doorgronden is. Een plek die tekort wordt gedaan met wat kleine anekdotes in een veel te korte blog. Een cultuur die zelf nog vol lijkt te zitten met vooroordelen en vragen. Een rijke cultuur waaraan we bijzondere herinneringen zullen hebben